Meble z sentymentalnej dla wielu osób epoki PRL to naprawdę wyjątkowe meble. Niestety w niezbyt pozytywnym tego słowa znaczeniu. Wszystkie meble były wykonywane z wątpliwej jakości sklejki lub płyty paździerzowej, wszystkie były oklejane podobnymi laminatami i nie miały ciekawego wyrazu. Jednak bardzo cieszyły każdego nowego nabywcę, bo mieć a nie mieć to wielka różnica. Za meblami trzeba było się nachodzić i odstać swoje w kolejkach i komitetach kolejkowych. Bardzo popularne były meblościanki wielofunkcyjne, z wieloma szafkami, pólkami, modnymi barkami. Do tego popularne były szklane ścianki by móc prezentować swoje szklane i porcelanowe zastawy i obowiązkowe jarzeniówki nad biurkiem wmontowane w podsufitkę. Ogólnie kompozycje mebli były mało praktyczne, np. meble kuchenne składały się z wielu małych szafeczek i wielu blatów a brakowało im jednego dużego blatu roboczego. W wielu domach można było spotkać te same meble, tak samo lakierowane i tak samo imitujące szlachetne odmiany drewna. Wśród mebli do spania królowała wersalka w wielu wersjach obić, ale zawsze tak samo wąska i po kilku latach strasząca wystającymi sprężynami. Do tego popularne były amerykanki i tapczany chowane w regał- to była najgorsza wersja miejsca do spania, na wskroś praktyczna.